In a total chaos, loss amid vagueness and the senselessness of it all, basking in obscurity.
Sunday, April 1, 2012
Bu ic cekmeler
Icimdeki su sikintiyi atabilsem. Su icten ah cekislerim bitebilse. Yarinlara umutla bakabilmeyi ogrenebilsem. Su yuklerimi atip, rahatca, hafifce nefes alip verebilsem. Bende artik su kaygilarimi kenara koyabilmeyi becerebilsem. Ayaklarimin ustunde sadece kendim basaraktan yasiyabilsem, sen bana bir selam versen, merhaba desen. Biliyorum, dolaniyorum aklinda, ama sesin hic cikmiyor. Yuregim hop etti, dalginim, aklim duman, karistirdin herseyi. Bir yerlerde, birseylerimi kirdin, parmak uclarinla devirdin, isyanlarimi baslattirdin gene. Ic cekmelerim bitmek bilmiyor. Ardi ardina, devamli, saatlerce, uykumda bile. Bu agirlik, kalkamiyor. Golgende olabilsem diye dusunmek istemiyorum. Merhaba desen diye umut etmek istemiyorum. Kendi kendime bir vapurda tek kisilik bir yolculuga ciktim gene, umutla biri daha biner diye bekliyorum. Olmucak is ya, genede ruzgar este ben yoluma devam edeyim. Yorgunum demeye yuzum yok, gonlum kipirdiiyor demeye korkuyorum. Ya gene acilarla sararsam bu zaten kan revan olmus yuregimi?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment