Barisikliligin adina...

Ve ben cozuldum artik. Umutlarimdan, ruyalarimdan, planlarimdan korkmuyorum. Yapmak istediklerimin ne kadar zor oldugunu bilsemde, bunlari yapmaktan korkmuyorum. Onlar beni urkutmuyor. O kadar zor olduklarini bildigim halde, bana eskisi kadar erisilmez gibi gelmiyor. Zamanla, bu yaptiklarimi yapmaya devam ettikce, eninde sonunda, olucakmis gibi geliyor bana. Hak etmeye basladigimda, geriside gelicekmis gibi geliyor bana.
Bu yuzdende cok mutluyum. Kendindem, gecmisimden, yaptigim yanlisliklari kabullenip artik onlarin agirliginin altinda kalmamaya karar verdim. Bunlari sirtima yukleyim, ogrendigim dersleri gogsumde hic bir an birakmadan tasiyip artik dahada olgunlasan ruhumun dahada buyumesine, kanatlarini acip, baskalarini hatta kanatlarinin altina alip, dunya ile barisik, kendimle mutlu, ve hedeflerime yakinlasmak icin aldigim yolda, adim adim ilerlemek.

Insan kendinle baristigi zaman, baskalarini daha da fazla bir hosgoru ile karsiliyor. Onlarin yaptiklarina, soylediklerine takmiyor. Birak, o daha toy, oda yaptiginin yanlisliklarini, dogruluklarini, burnunun dikine bu kadar gitmeyeyi elbette bir gun ogrenecek diyorsun. Insanlarin yaptiklariyla, soyledikleriyle, davranislariyla, fazla ilgilenmemeyi, onlari kirmamayi, ve bu kadarda onlari tartip, bicip, yargilamamayi ogreniyorsun. Sadece mantiksal acidan bakip, belli bir sonuca varip, yaptigi seylerde nedenlerini anlamaya calisiyorsun. Bir yere gelis noktasindan cok, oraya varmadan once, basladigi noktayi dusunuyorsun, merak edyorsun, onu anlasam, neden boyle yaptigini anliyabilirim diyorsun.

Hayat guzel oluyor ya. Mutsuz olsanda, yolunda gitmeyen bir suru sey olsada, genede mutlusun, mutlu oluyorsun. Tutunacak bir dalin, gozundeki yasi silecek bir el, ve onu kurutucak bir sebebin oluyor. Gunes dahada bir sicak, yagmur dahada bir huzunlu, renkler daha da bir canli, kokularin ozu ise burnumda, ciceklerin guzelligi, gozumun nurunda sakli olu verdi. Hayat dahada bir guzel artik. Bunlarla tanisik degildim ben bir sene oncesine kadar. Bunlarla karsilasip, benimseyince, sukretmeyi gonulden ogrendim. Ilk defa bu kadar hayatimda her gunum sukurle, zikirle gecer oldu. Iste boyle boyle, tekrar barisi verdim Allah'la, kendimle, imanla.
Boyle boyle, yakaladim mutlulugu kuyrugundan.