Bozulan hayatlar

Cok korkuyorum, ama elimde degil. Kurdugum butun duzenleri teker teker hayat hep sarsti, bozdu ve ben hep amaclarima ulasirken, cok seyi kaybettim, yada ulasmak uzereyken, elimden kayip gitti hedeflerim. Onca zaman, emek, o kadar planlama, sonunda hepsi hic birseye goturmedigi de cok oldu...tabi calismadanda hic birsey elde edinemedigimi vurgulamak lazim. O zaten benim icin hic bir zaman bir secenek degil. Islerim ben ugrasinca bile olmuyor, ugrasmayincayi...sen dusun. Bu sefer alt ust olursa bu duzen, bunun altindan kalkamam ben. Kaldiramam bu kadar cok uzun sure calisipta, tek yapabildigim sey sadece tekrar yeniden baslamak. Yap boz degil hayatim. Her ne kadar oyle bir olmus olsa bu zamana kadar, artik yas ilerledikce, bazi seylerin telafileri bir o kadar da zor oluyor. Tekrar tekrar, bir dik yokusu, tepesinden uc adim onceden yerin sarsilmasi, depremde herseyin yerli bir olmasina benziyor bu. Ve galiba, bu sefer donusu olmayan bir yola girdim. Bu beni mum gibi eritip bitiricek.

Ne hayaller kurmustum bu kis icin, bu yaz icin, hic biri hayal olmaktan cikamicak. Hepsi birer defterde yazilan ve sonradan sadece avutulmak icin okunan satirlardan ibaret olucak. Gene hersey kaldi bir sonraki yillara...