In a total chaos, loss amid vagueness and the senselessness of it all, basking in obscurity.
Thursday, August 2, 2012
Ramazan...
Ramazan geldi, hatta nerdeyse geleli iki hafta oldu. Zaman sadece akip gidiyor, yakiliyamiyorum onun ucunu. Ramazanin gelmesini bekliyorduk ve bir yandanda daha yapacagimiz cok sey var, vakitte var deyip kendimi avutup duruyordum. Ramazan geldi, gunler dahada hizli akar oldu. Zatan sabah en az dort bucuga kadar ayaktayim. Eh bu nedenlide onikiden once kalkabildigimi hatirliyamiyorum, kalksamda bir ise yaradigimi hatirliyamiyorum. Sonrasinda ise zaten gunu yakalamak icin geciyor, saatleri hatta dakikalari geri saymakla geciyor. Sonra zaten iftar oluyor, ve iftardan sonra kafami kaldirip baktigimda ise 12. Gece yarisi goz acip kapatincaya kadar gecip gidiyor. Devamli zamanin pesinden kosuyormusum gibi bir his var, ve hic birseyi arkasinda yakaliyamiyorum.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment