Icinde kapkara, upuzun, dibsiz bir kuyu vardir...o kuyunun icinde sesler dalgalanir, yankilanir ve birbirlerine karisirlar. Icinden kucucuk bir sembol eski gunleri, taaa derinlerden cikari verir. Bir bir burnunun diregini sizlatir, gozlerini doldurur yasla. Tekrar hatirlarsin o eski gunleri, yasarsin teker teker, en eskiden, en son guzel gune kadar. Kirilmis olan sevgin, uzulmus olan sevgin, kaybolmus mutlulugun ruhunu esir alir. Halbuki sana arta kalan sandece hatiralar..cunku o eski gunlerden ruzgarda savrulmus kirintilar geri kalir.