So, bazen hersey dort dortluk olmuyor ama galiba bu hayatin kendi dogasinda olan birsey. Herseyi her zaman ayni anda cok muthis bir sekilde goturebilmek hem insanlar icin yorucu birsey olsa gerek, hemde kotu gunleri hatirlatmak icin ve elindekilerin anlamini anlayip degerini bilebilmek icin bazi seylerinde zor olup, seni zorlamasi gerek galiba.
Yoruyor hayat bizi..hepimizi. Afganistandaki kucuk, tek basina olan kizdan, Asyada pirinc tarlarinda calisip acligini anca dindirebilen aileler, ve dahada gelismis olan ama dunyadan kopuk bir sekilde yasiyan insanlara kadar, herkesin birer yuku var hepimizi yoran zamanlar, saatler olu veriyor. Hamurumuzu yoguyor ayni andada.
Ama, bugun bana Allah'tan bir hediyeydi...acikca, o kadar barizdiki. Dusunupte mutlu olmamak, vede icinin kipir kipir olmamasi imkansiz. Sukretmemekte imkansiz.
Bazen kucuk seyler, mesela sevdigin insan icin yemek yapip, karsilikli oturup yemek, arkasindan bir iki birseyler izlemek, dunyadaki en has, en guzel, ve en saf mutluluk olup, icini isitabiliyor, her ne kadar hayatindaki diger seyler karanligin ortasinda ve seni zivanadan cikariyor bile olsa.
No comments:
Post a Comment